Sociaal-artistiek theater gespeeld en gemaakt door Genkenaren
‘OverLeven’ is een voorstelling van regisseur Layla Önlen en het sociaal-artistieke gezelschap Cie Tartaren. Ook het buurtopbouwwerk speelde een belangrijke rol bij de totstandkoming ervan.
Opbouwwerker Nicole Baerts: “Regisseur Layla vertelde over haar theaterplannen op een vergadering van team Genk met de SAAMO-opbouwwerkers van Genk en teamcoördinator Inge. Ze zocht een goede locatie voor het theaterstuk. De wijk Vlakveld vonden we het ideale decor. ‘OverLeven’ was de perfecte gelegenheid om meer beweging te krijgen in Vlakveld. Het Vlakveldplein werd zo ook eens vanuit een andere invalshoek belicht.
Toen Layla langskwam bij de inspraakmomenten voor de herinrichting van het Vlakveldplein, merkte ze meteen dat er heel veel leefde in de wijk. Ze luisterde naar wat de bewoners aankaartten en kon zich al meteen heel veel sketches inbeelden. Het stuk is immers opgebouwd als een aaneenschakeling van scenes.
Layla, wijkmanager Brecht en ikzelf waren heel vaak op het Vlakveldplein. Bewoners spraken ons aan over het leven zoals het is: over vuilniszakken, auto’s die te hard rijden … Al pratend maakten we hen warm om mee te doen met ‘OverLeven’.
Layla wandelde mee met de wandelgroep van de wijk Termien en Genk centrum. Ze vertelde heel gedreven over haar theaterplannen en haar zoektocht naar spelers. De dames waren meteen enthousiast. De wandelgroep kreeg dus ook een sketch in het straattheater.
Ook een tiental tieners deden mee: ze woonden in de buurt of hingen geregeld rond op het Vlakveldplein. Eerst wachtten ze af, maar de repetities maakten hen nieuwsgierig en uiteindelijk wilden ze graag meedoen. Aan hun imago als hangjongeren kleeft nu door het theater iets positiefs en artistieks.”
Het doel van het locatietheater was mensen met elkaar verbinden. Een 60-tal Genkenaren speelden allemaal samen: van jongeren tot senioren, allemaal zonder theaterervaring. Er kwamen letterlijk verbindingen tot stand via het maakproces en het resultaat.
Er kwam beweging op en rond het Vlakveldplein, met veel meer volk dan voordien. De spelers kwamen er oefenen, wijkbewoners kwamen naar de repetities kijken.
Compagnie Tartaren wil kunst linken aan de samenleving. Vooral mensen in een kwetsbare positie wil ze actief betrekken. Het theater droeg zo bij aan cultuurparticipatie. Sommige mensen waren nog nooit naar het theater geweest. Nu deden ze zelfs mee in een theaterstuk. En ze genoten ervan.
Nicole: “De 10 mensen van de wandelgroep van Termien schonken de vrijkaarten die ze kregen in ruil voor hun deelname, trots aan familie en vrienden.
Het buurtopbouwwerk zorgde ervoor dat meedoen met het theaterstuk haalbaar was en bleef. Als opbouwwerker voel ik de wandelgroep goed aan. Zo kon ik erover waken dat ze allemaal bleven meedoen.
Soms haken mensen af vanwege kleine dingen. Dat probeerde ik te voorkomen. Ik zorgde er bijvoorbeeld voor dat iedereen op de repetities en ook weer thuis geraakte.
Ik hielp bij het maken van duidelijke briefjes met info. Bovendien maakte ik het tijdens de repetities ook gezellig met koffie en gebak.
Heel veel kleine dingen lijken vanzelfsprekend, maar zijn dat niet. Ik besprak de obstakels en samen zochten we naar oplossingen. Zo kregen de spelers een gratis duo-tickets voor een voorstelling in C-mine in ruil voor hun deelname. Dat kregen ze in principe via mail, wat niet vanzelfsprekend is voor de oudere generatie. Daarom bestelde ik alle tickets voor hen samen.”
Het theaterstuk liet Vlakveldplein bruisen. Het zorgde voor een extra positieve dynamiek. De bewoners en hun wijk werden letterlijk gezien.
Binnenkort volgt een mooie herinrichting van het plein: het resultaat van de inspraakmomenten. Vlakveld krijgt stilaan de aandacht op maat die ze verdient.
“OverLeven gaat over elkaar begrijpen en respect, ook al zijn we allemaal verschillend. Het gaat over de plaats van het individu in een grotere groep mensen en het recht om te zijn wie je bent. In dit geval gaat het om de inwoners van de wijk Vlakveld tussen Kolderbos en het centrum van Genk. Zoals op andere plaatsen zijn er ook daar wel eens fricties. Het pleintje wordt ’s avonds ingepalmd door jongeren en die maken wel eens kabaal of doen aan pesterijen. Of iemand in de buurt zet de vuilniszakken te vroeg buiten, wat tot een burenruzie kan leiden. Dat soort verhalen hebben we bij de bewoners gesprokkeld en in de voorstelling verweven. En het zijn de bewoners zelf die in het stuk meedoen, buiten, op het Vlakveldplein.”
Foto’s: Met dank aan ZWIEP, Rico Panvini
