“Nooit onveilig gevoeld hier”
Wie nog die oude ideeën over Meulenberg en het ‘getto’ heeft: de betonnen flats zijn verdwenen, alles is opgekalefaterd en op één van die voormalige plekken staat nu een gezellig buurthuis waar Vera en de haren elke week aanwezig zijn. “Ik doe nu al 32 jaar buurtwerk, ik ben ook van hier”, zegt ze. Eerst heeft ze jaren gewerkt met jonge meisjes uit de wijk, dan met senioren en vandaag zijn het vooral vrouwen en moeders. “Het gaat om versterken, vrouwen kracht geven en hun talenten laten ontdekken. Wat we nu doen, is eigenlijk gegroeid uit een project van Een Hart voor Limburg voor jonge mama’s. Na een jaar was dat voorbij maar die moeders vroegen of ze nu opeens niet meer mochten komen. Met SAAMO hebben we dan dit uitgewerkt.”
De dames komen samen in het buurthuis voor een resem activiteiten, van vorming over opvoeding, samen koken tot macramé. Zeven vrijwilligers zijn hierbij de ogen, handen en oren van Vera. “Ons groepje is heel internationaal: Algerijns, Turks, Italiaans, Spaans, Vlaams en Marokkaans. Zelf heb ik na een hersenoperatie lang thuis gezeten, werken mocht ik niet meer. Dit leek me aanvankelijk niets voor mij, maar door een vriendin heb ik de stap gezet. En stilaan ben ik zelf vrijwilliger geworden. Intussen is dit mijn tweede thuis, hier kan ik echt iets voor anderen betekenen. Het was best moeilijk: vroeger was ik zelf hulpverlener, nu een zorgvrager. Vera heeft mij dat gevoel leren loslaten”, vertelt Nasira (40) die werkte voor het Rode Kruis.
Het zijn kleine dingen die ze doen, maar wel zeer waardevol. Zoals vrouwen leren fietsen. “Heel wat van de vrouwen hebben nog nooit gefietst, in hun thuisland deed je dat niet. En hier vinden ze het jammer dat hun kinderen in de zomer om een fietsuitstap vragen en zij kunnen niet mee. Dus leren we hen nu fietsen. Er was er onlangs eentje bij die het in één dag onder de knie had. ‘Klaar voor de Tour de France’, heb ik gezegd. Vrouwen versterken…”
