Opiniestuk van Frederik Vaes, stafmedewerker beleid
De oorlog tussen Israël en Hamas beroert vele mensen. De gruwelbeelden die we in kranten, journaals en sociale mediaberichten zien voorbijglijden, pakken ons bij het nekvel. We kunnen onze ogen niet sluiten voor het geweld, uitsluiting en schending van mensenrechten ongeacht de complexe situatie. Hoewel het conflict ver weg lijkt, is het hier op vele plekken een moeilijk gespreksonderwerp.
De onderdrukking van het Palestijnse volk heeft ook zijn weerslag in onze buurten. Het stilzwijgen of wegkijken van de Westerse wereld geeft veel mensen een beklemmend gevoel. ‘Ik voel me meer en meer een tweederangsburger’ horen we steeds vaker uit islamitische hoek. Nochtans heeft ieder het recht en de vrijheid om religieuze of levensbeschouwelijke keuzes te maken.
Het zijn gevoelens waar we niet omheen kunnen en zorgen voor enige ongerustheid. Wanneer een grote groep mensen het gevoel heeft, ‘je doet er niet toe – je telt niet mee – je hoort er niet bij’ staat dit haaks op de zorgzame samenleving die we voor ogen hebben. Sta maar eens in hun schoenen met de verkiezingspeilingen in het achterhoofd. Is dit de samenleving die we voor ogen hebben? Willen we dat onze kinderen opgroeien in een klimaat waar angst regeert en inzet wordt voor politiek gewin? Wat voor zin heeft het om mensen tegen elkaar op te zetten? Zijn we als mensen dan in wezen niet gelijk? Dat we niet als gelijken aan de start verschijnen staat als een paal boven water. Wordt maar eens geboren in een kansarm gezin of een samenleving die je het gevoel geeft minderwaardig te zijn. We moeten er alles aan doen om dit tegen te gaan. Niet door nog meer olie op het vuur te gooien maar door elkaar te benaderen van mens tot mens, los van vooroordelen.
De diversiteit in onze buurten, gemeenten en steden zal niet verdwijnen met makkelijke oneliners die indruisen tegen de mensenrechten. We moeten elke dag bouwen aan een tolerante samenleving waar ieder van ons zijn plek in verdient, ongeacht de identiteit die iemand aanneemt. Wanneer je vrijheid hoog in het vaandel draagt, kan je menswaardigheid niet achterwege laten. Samen moeten we ervoor zorgen dat iedereen de nodige kansen krijgt om deel te nemen aan de samenleving. Uitsluiting aanpakken is bijgevolg een opdracht die iedereen ter harte moet nemen. Je kan geen mensen uitsluiten, hun vrijheden beknotten en hopen dat het goed komt.
Een solidaire en menswaardige samenleving waarmee iedereen zich verbonden voelt, staat er niet van vandaag op morgen. Het is een streven met de mensenrechten als kompas. In een snel veranderende samenleving waarin crisissen elkaar snel opvolgen, hebben we elkaar nodig. Begrip en respect hebben voor het anders-zijn moet nu voorop staan. Is dat ook niet waar vrijheid voor staat? SAAMO Limburg tekent alvast niet voor een wij-zij samenleving waar uitsluiting, polarisatie, discriminatie en racisme hoogtij vieren. Een open dialoog en samenwerking is nodig om ieders vrijheid te gunnen. Om te zijn wie je wil zijn.
