Helena: “Ik ben een alleenstaande moeder van 4 jongens. Ik woon al 23 jaar in België. Ik woon in een appartement in het centrum van Genk. Al 5 jaar wacht ik op een sociale woning: ze zeggen steeds dat er weinig woningen zijn voor grote gezinnen. Voor mijn appartement betaal ik maandelijks bijna 900 euro huur. De verwarming is op elektriciteit. Elke maand betaal ik 157 euro voor elektriciteit. Ik weet niet hoeveel ik voor water moet betalen. Water wordt verrekend met de huurprijs, denk ik.
Met 4 kinderen ten laste heb ik recht op een huurpremie van 300 euro. De premie werd al goedgekeurd, maar nog niet uitbetaald. Ik krijg 800 euro leefloon bovenop de huur die het OCMW betaalt, dus zo’n 1700 euro in totaal. Met het leefloon betaal ik alle rekeningen. We leven van het kindergeld. Dat is 1100 euro.
Of ik kan rondkomen? Sommige maanden gaat het goed, soms maanden zijn moeilijker. Gisteren kon ik zelfs geen cadeautje kopen of speciaal koken voor mijn jarige zoon. Want als ik dat voor één zoon doe, moet ik dat ook voor mijn andere zonen doen.
Ik volg het MIRIAM-traject* bij het OCMW. (nvdr Het MIRIAM-programma is een traject waarin alleenstaande moeders onder begeleiding van een maatschappelijk assistent uit de armoede proberen te geraken.) In het begin kwamen we wekelijks samen, nu is dat maandelijks.
Ik heb niet veel burencontacten of vriendinnen in de buurt, maar ik voel me niet alleen of eenzaam. Ik ben altijd met de kinderen bezig. Ze zijn nog klein en hebben mij nodig: 6, 7, 10 en 12 jaar. Ik ben blij met mijn zonen. Op dit moment zijn zij het belangrijkste. Mijn prioriteit is dat ze naar school gaan en studeren. Ik whatsapp veel met mijn moeder in Albanië. Dat is gelukkig gratis. Zelf kunnen we niet op vakantie gaan. Mijn moeder komt in december wel op bezoek.”
