Bart: “Ik ben 58 jaar. Sinds mijn 18de sta ik voor 66 procent op invaliditeit. Ik woon al 10 jaar in een appartement in een sociale woonwijk van Nieuw Dak, dat nu deel uitmaakt van WIL. Voor iemand die alleen woont zoals ik, is het appartement ruim genoeg: een keuken, living, badkamer, 1 slaapkamer en een terras.
Mijn inkomen ligt tussen de 1.400 à 1.500 euro. Ik betaal 283 euro huur. Om de 3 maanden betaal ik 54 euro voor water. Mijn maandelijkse voorschotten voor elektriciteit zijn onlangs verhoogd. Ik betaal nu elke maand 81 euro. Ik besteed dus iets minder dan 1/3de van mijn inkomen aan wonen. Iemand vertelde me dat hij een huurvermindering kreeg nadat hij een bewijs van invaliditeit had binnengebracht. Dat heb ik dus ook gedaan, waardoor ik nu minder huur betaal.
Voor internet betaal ik bijna 80 euro. Vorig jaar kwam ik in aanmerking voor het sociaal tarief, maar dat is beperkt in de tijd. Nu betaal ik dus de volle pot. Voor mijn medicatie betaal ik maandelijks net geen 30 euro.
Het is moeilijk om rond te komen. Ik kom wel toe en houd elke maand zelfs wat over. Dat is enkel omdat ik heel goed oplet en al mijn uitgaven bijhoud met mijn smartphone. Ik betaal alles ook via domiciliëring. Mijn bewindvoering is gestopt in 2017. Dat heeft me veel moeite gekost. Ik voelde me toen echt slecht en gebonden. Ik moest naar de psychiater, de psycholoog en kreeg begeleiding. Na die periode van bewindvoering ben ik echt goed vooruit gegaan. Nu heb ik mijn eigen leven, mijn eigen vrijheid. Ik voel me nu goed. Ik ben blij met wie ik ben en met wat ik heb.
In 2017 heb ik ook de stap naar het wijkcentrum gezet en ben ik met vrijwilligerswerk bij SAAMO begonnen. Ik doe samen met een groep vrijwilligers mee met het project Buurtgroen. Verder zijn de contacten met de buren oppervlakkig. We zeggen elkaar goeiedag, maar komen niet bij elkaar over de vloer.”
