alleenstaande moeder met 1 zoon, invalide en ziek
“Op dit ogenblik voel ik dat ik de dingen kan doen die ik wil. Dat was daarvoor niet het geval. Als ik die zorgkas niet had bijgekregen, dan zat ik nu in de problemen.”
An
59 jaar, alleenstaand
“Sparen zit er niet in. Ik moet echt heel goed opletten wat ik uitgeef. Ik heb bijvoorbeeld een hondje. Als die naar de dierenarts moet, dan moet ik een boterham met kaas eten. In De Sfeer (een vereniging waar armen het woord nemen) ga ik ook eten. Het is daar heel fijn en heel gezellig. De maaltijden zijn er wel iets duurder geworden, wat het wat moeilijker maakt voor mij. Daarom sla ik al eens een keer over. Verder bestel ik via Too Good Too Go. Zo bespaar ik ook, want ik vind het niet erg dat die producten met 30 procent korting snel vervallen. Beter zo dan dat ik karton moet eten.”
Angela
58 jaar, alleenstaand en invalide
“Het is moeilijk om rond te komen. Ik kom wel toe en houd elke maand zelfs wat over. Dat is enkel omdat ik heel goed oplet en al mijn uitgaven bijhoud met mijn smartphone. Ik betaal alles ook via domiciliëring.”
Bart
alleenstaande moeder met 4 zonen
“Of ik kan rondkomen? Sommige maanden gaat het goed, soms maanden zijn moeilijker. Gisteren kon ik zelfs geen cadeautje kopen of speciaal koken voor mijn jarige zoon. Want als ik dat voor één zoon doe, moet ik dat ook voor mijn andere zonen doen.”
getrouwd met een man die invalide is
“Ik ben de enige kostverdiener in huis. Met mijn werk verdien ik maandelijks zo’n 1.700 euro. Als ik binnenkort op pensioen ga, zal dat nog maar 900 euro zijn. Omdat mijn man 66 procent invaliditeit heeft, krijgen we een mantelzorgpremie en komen we soms in aanmerking voor het sociaal tarief.”
Nadia
55 jaar, alleenstaand en invalide
“Ik huur een woning via Prevenda: een leegstandsbeheerder op de private huurmarkt. Het is eigenlijk een sociale woning van het vroegere Kempisch Tehuis, nu Wonen in Limburg, die in de toekomst afgebroken wordt. Ik betaal maandelijks 500 euro huur voor een sociale woning die nergens op trekt. Aangezien het een sociale woning is, ben ik mijn huurpremie verloren. Ik sta nog steeds op de wachtlijst voor een echte sociale woning, al 13 jaar.”
Rachid
afkomstig uit Syrië, woont met vrouw en 4 kinderen in een appartement
“We wonen in een klein appartement met 2 slaapkamers. Mijn vrouw en ik slapen in één slaapkamer. De 4 kinderen van 10, 8, 6 en bijna 4 jaar slapen samen in de andere kamer. We hebben geen balkon of tuin. En er is veel vocht in huis. We zouden graag een grotere woning hebben met 3 of 4 slaapkamers. ”
Saleh
37 jaar, alleenstaande moeder met 1 zoon
“In dat appartementje was het echt onleefbaar geworden. In de bad- en slaapkamer waren er vocht- en schimmelplekken. Omdat er geen raam was in de badkamer die uitkwam op de slaapkamer, kon ik er onvoldoende verluchten. Ik woonde toen ook vlak in het centrum. Het was er erg luidrustig.”
Tatiana
25 jaar, getrouwd, 1 dochter
“Ons appartement heeft een keukentje, salon, badkamer en 2 slaapkamers. We kunnen maar één slaapkamer gebruiken omdat de verwarming van de andere slaapkamer niet werkt. Het is er echt koud, dus ik kan er geen kinderkamer van maken. Mijn dochtertje slaapt daarom bij ons in de kamer. Met de baby erbij gaat dat een probleem zijn, daarom zijn we op zoek naar een andere huurwoning. Toen ik de huisbaas vertelde over de kapotte verwarming, zei hij enkel: “Beter zo, want anders ga je heel veel voor gas moeten betalen.”
Dit zijn slechts enkele van de vele woonverhalen die SAAMO Limburg verzamelde. Uit het onderzoek blijkt dat de wooncrisis veel huurders tot wanhoop drijft. Daarom willen we het beleid aanzetten om snel actie te ondernemen.
