De stijgende energie- en huurprijzen en de dalende koopkracht door het inflatiespook hakken er flink in bij heel wat mensen.

Maar wie eenmaal in armoede belandt, raakt daar nog moeilijk uit op eigen kracht. Het is aan de overheid om in te grijpen.

Steeds meer mensen hebben het moeilijk om de eindjes aan elkaar te knopen. De stijgende prijzen laten zich uiteraard het hardste voelen bij mensen die al in armoede leven en bij de lage middenklasse. Het water stond hen al aan de lippen. Door de dalende koopkracht en de stijging van de woonkosten komen heel wat mensen nog verder in de financiële problemen en wie eenmaal in armoede belandt, raakt daar nog moeilijk uit op eigen kracht. Het is aan de overheid om in te grijpen.

De structurele maatregelen die ervoor kunnen zorgen dat mensen snel uit armoede getild worden of niet afglijden in armoede blijven spijtig genoeg uit. Het aanbod sociale woningen blijft achterop hinken en ingrepen op de dure privéhuurmarkt zijn er nagenoeg niet. De uitkeringen optrekken tot aan de Europese armoedegrens staat steeds in de regeerakkoorden, maar is nog altijd niet gerealiseerd.

In de huidige crisis kunnen overheden toch heel wat doen voor mensen met lage inkomens. De samenstelling van de elektriciteitsfactuur moet dringend herbekeken worden zodat de factuur geen veredelde belastingbrief meer is. Tegelijkertijd vraagt SAAMO de tijdelijke uitbreiding van de doelgroep ‘sociaal tarief voor energie’ structureel te maken. De mensen met de laagste inkomens moeten immers beschermd worden tegen energiearmoede.

Het woonbeleid moet meer mensen uit armoede kunnen tillen. De overheid laat hier steken vallen. Omwille van de zeer hoge huurprijzen op de private markt en een groot tekort aan sociale woningen startte een collectief van een vijftigtal middenveld­organisaties, waaronder SAAMO, daarom ook De Woonzaak. Ze dienden een klacht in bij de Raad van Europa om de Vlaamse overheid terecht te wijzen. Hierbij zetten ze de aanhoudende wooncrisis hoger op de politieke agenda en voeren ze de druk op om werk te maken van een degelijk woonbeleid. In plaats van te spreken over armoedehuisvesting komen we zo hopelijk tot een woonbeleid dat als hefboom fungeert om uit armoede te raken.

Ons beleid heeft niet alleen de bevoegdheid, ze heeft ook de verantwoordelijkheid om niemand in de kou te laten staan. Laten we hen daarop dan ook samen aanspreken.

Verschenen in HBVL op zaterdag 19 februari 2022